Dakloze personen
Het aantal mensen dat geen huis heeft, groeit nog steeds. En hoe is het mogelijk dat we wel wakker van liggen van een weggelopen hond die nu nachten in de regen en vrieskou loopt zonder lekker warm bedje. Of dat we de dierenambulance bellen, wanneer we een hond ergens zonder baas zien lopen, zodat ze opgehaald kan worden. Ik heb het nummer in mijn mobiel. Maar dat we onze medemens, soms ziek en verward, op straat laten leven. Een aantal jaren geleden woonde een Roemeense studente bij mij in huis. Op een dag kwam ze verschrikt thuis. En ze vertelde me in schok dat ze dakloze mensen had gezien en dat ze nooit in haar leven had kunnen denken dat in een rijk land als Nederland mensen op straat zouden leven. Ik kon het ook niet uitleggen.
Niet veel later sprak ik een beleidsadviseur van de gemeente over een congres over dakloosheid. Het was een succes het congres. Zorgverzekeraars, zorgaanbieders, medewerkers uit het sociaal domein, wethouders en beleidsambtenaren. Alle neuzen dezelfde kant op. Dus ik vroeg of de mensen, over wie het gaat er ook waren, om te vertellen waar het misgaat. Wat ze missen en wat wel werkt? Je raadt het al. Zij, de werkelijke experts van het leven op straat waren niet uitgenodigd..
Hierdoor ontstond het idee om een groep mensen met ervaringskennis te verzamelen en in samenwerking met de adviseur plannen voor pilots en beleid te onderzoeken. En te horen: wat heeft jou nou dan echt geholpen en wat echt niet? De groep heet: het Expert Kennis team.
Ondertussen zijn we met een vaste groep van zes mensen. Verschillende ervaringen. Van decennia leven op straat en nu werken als hulpverlener, of door een wending van het lot, de goede baan en het grote dure huis in een paar weken verliezen.
Er worden concrete adviezen gegeven bijvoorbeeld over bereikbaarheid. Maar ook adviezen over cultuur, de-stigmatiseren, systeemdenken en onwetendheid aan de kant van de hulpverleners.
De groep biedt zich aan om presentaties te geven aan teams, afdelingen van zorgaanbieders, VNN, GGZ, Sociale diensten, dagbesteding en opleidingen.
Een paar algemene adviezen over wat niet helpt:
Teveel loketten, teveel gezichten
Teveel voorwaarden bij zorgorganisaties en gemeente voor de hulpvrager die het systeem dienen, in plaats van de hulpvrager
Soms ronduit kwaadaardige bejegening door instanties en de medewerkers hiervan, waardoor mensen nog verder de ellende in kwamen
Regelmatig bang zijn voor formulieren en inschrijvingen, omdat het maken van 1 klein foutje bestraft wordt alsof je een crimineel bent
Er is geen begrip voor de enorme hoge stress die dakloos zijn met zich meebrengt en de daardoor verminderde cognitieve functies.
Wat hielp wel:
Die ene hulpverlener die bleef en niet wegging
Een menswaardige plek om te zijn, mensen te kunnen ontvangen, om te slapen en om op adem te komen, en zo te kunnen bedenken hoe het probleem aan te pakkeN
Je hond kunnen meenemen naar afspraken ("thuis" laten gaat wat lastig)
Je verhaal kunnen doen
Als niet-gebruiker niet bij gebruikers slapen
Een plek om te mogen zijn en te wonen.
Wil jij voor jouw afdeling, team, congres, inwerkdag of themadag praten met het Expert Kennis team. Laat het ons weten.
Weetje.
In veel gemeentes wordt over Daklozen gesproken. Alsof je niets meer bent dan dat. Daarom zal vanaf 2023 zal het Monitor Dakloosheid heten en wordt Daklozen niet meer gebruikt. https://gemeente.groningen.nl/file/23-07-18-16-monitor-dakloosheid-2022pdf